Sukaldari baten istorioa
kontatuko dizuet,
oilo,antzar, ahate eta faisanak
bildu zituena.
Zein saltsatan janda nahi zuten izan
galdetzean,
oilo txiki batek,
ez zutela nahi
erantzun zuen.
Hau da mundu honen metafora.
Historiaren inozokeriak
behin eta berriz errepikatzean,
hankaz gora dagoen
mundua zutik jartzen da.
Gure munduaren bakea
armak saltzen dituztenen
baitan dago.
Mundu honen biktima
denok gara azken finean.
Miseriak bihurtzen du
gizakia pizti.
Borroka, arrazoian sinisten denan, ez da uzten.
Arrazoia ezagutzen dugu, borroka ezagutzen dugu.
Pertsona gutxi batzutan sinisten dugu
baina asko sinisten dugu sinisten dugun gutxian.
Erabakiek ez gaituzte txikiagotzen, hazi eta handitzen gaituzte
Ez da pobreen kontrako gerrarik izango
pobreziaren kontrakoa baizik.
Borroka luzea, zaila eta arriskutsua izan da.
Bidean asko geratu ziren eta geratuko dira.
EZ da zure etsipenen esku egongo edo besteenetaz.
Ezin duguna ondorioan konfiantza edukitzea da.
Pertsona gutxi batzutan sinisten dugu
baina asko sinisten dugu sinisten dugun gutxian.